«Трэба спыніцца, падумаць і пайсці разам далей»

Да ўдзелу ва ўсенародным форуме рыхтуецца і Лідзія Цюрына, аператар кацельні ўчастка кацельнай гаспадаркі АГ “Пелішча” Камянецкай ЖКГ, дэпутат Пелішчанскага сельскага Савета дэпутатаў.

– Лідзія Фёдараўна, што азначае для Вас асабіста гэтая падзея?
– Яна – нацыянальнага маштабу. Але між­волі робіш свае параўнанні з пражытым і перажытым, і яны на карысць сённяшняга дня. Ды як жыхара сельскай мясцовасці мяне хвалююць ужо думкі і пра заўтрашні дзень вёскі. Калі я вучылася ў Пелішчанскай школе, тут было каля 500 вучняў, а сёння – 160. Моладзь едзе ў горад, туды, дзе ёсць праца. Надзвычай неабходна больш рабочых месцаў, а для таго вельмі патрэбна новая ў нашым раёне вытворчасць. Маладыя часцей бы заставаліся дома, тут бы і сем’і свае стваралі.
Неабходна вызначыць меры, што дапамогуць супрацьстаяць зніжэнню долі ся­лянскіх дапаможных гаспадарак у агульным аб’ёме вытворчасці сельгаспрадук­цыі. На дзяржаўным узроўні неабходна падтрым­ліваць вясковыя падвор’і, заахвочваць іх гаспадароў трымаць карову, авечак, птуш­ку. Гэта ж не толькі самазабеспячэнне ся­м’і якасным харчаваннем і дадатковы даход вяскоўца, але і свое­асаб­лівы брэнд на­шай краіны, калі гаворка, напрыклад, пра “зялёны” турызм і магчымасць частаваць гасцей-гараджан дамаш­німі стравамі на сялянскім падворку… Для мяне гэты ўсе­на­родны сход – магчымасць знайсці пацверджанне разумным прапановам.
– Як пасля нядаўна перажытых у краі­не ўзрушэнняў успрымаеце заклік да народнай еднасці?
– Адметна, што 2021-ы ў Беларусі аб’яў­лены Годам народнага адзінства. З гэтага вынікае нямала накірункаў працы найперш з моладдзю, і дыялогавыя пляцоўкі, што з’явіліся падчас падрыхтоўкі да ўсенарод­нага сходу, павінны быць запатрабаваны. Каб ісці не насустрач адзін аднаму, у лоб, а разам у адным накірунку. Нам трэба спы­ніцца, падумаць і пайсці разам – наперад. У такім адзінстве і ёсць агульны поспех.
Сёлета якраз 80 год з таго дня, як пачалася Вялікая Айчынная. Гэтая вялікая, страшэнная бяда аб’яднала народ у цяжкі час, і толькі разам ён змог атрымаць перамогу. Таму тэма народнага адзінства сёння вельмі трапная, надзвычай актуальная і ў школьных, і ў дарослых калектывах.
– Пелішча адметнае тым, што тут даўно жывуць поплеч беларусы права­слаўныя і каталікі….
– І жывуць у такім суседстве дружна. Касцёл і царква ў нас амаль побач. Нямала змешаных шлюбаў. Дзеці ў школе да нядаў­няга часу ў аб’яднанні па інтарэсах выву­чалі традыцыі беларускага і польскага народаў; на вялікі жаль, у снежні не стала іх педагога Галіны Міцкевіч. Мяркую, яе доб­рая справа будзе прадоўжана…
Дарослыя побач працуюць, разам свят­куюць і каталіцкія, і праваслаўныя святы.Цесна пераплецены на бытавым узроўні традыцыі і абрады, і нават спосабы прыгатавання розных страў. А калі браць пад увагу нацыянальны склад, дык у нас на тэрыто­рыі сельсавета знаходзяць агульную мову беларусы, украінцы, рускія, татары, немцы, армяне, малдаване, казахі. Такога ж паразумення жадаем і ўсім у нашай краіне. А мірна жывуць тыя, хто паважае закон, тра­дыцыі і сваю веру, бо ніводная з іх не зак­лікае да разбурэнняў. Нельга прыўносіць смуту ў адзіны па духу народ Беларусі.
Гутарыла Галіна НОВІК.
Фота Віталія ДУЛЕВІЧА.