День города в Высоком. Как это было?

Маштабная святочная праграма пачалася са спартыў­ных спаборніцтваў. На школь­ным стадыёне (нядаўна ма­дэрнізаваным, дарэчы) адбыў­ся турнір па міні-футболе на кубак горада. Перамагло сяб­роўства, і кожны ўдзельнік ат­рымаў кубак горада. А на стадыёне ў парку ў пятым туры чэм­піяната раёна па футболе перамогу над ФК “Высокае” з лікам 6:3 ат­­рымаў ФК “Ніва”.
Для гасцей свята ў парку працавалі гандлёвыя шэра­гі, прапаноўваючы сувеніры, па­частункі, забаўкі, і атрак­цы­ёны. Адна садовая скульпту­ра (во­жык) цяпер «жыве» ў мяне. А дзецям на свяце па­шан­цавала асабліва – вочы раз­бягаліся ад выбару!
Паступова гледачы збіра­ліся перад сцэнай, дзе а трэцяй гадзіне распачалася канцэртная праграма талена­ві­тых рабят з цэнтра дадатковай адукацыі дзяцей і мола­дзі ў Высокім і іх педагогаў. Прычым песні і танцы пера­мяжоўваліся работай з гле­да­чамі, якія ахвотна ўключаліся ў гульню (нават лёгкі дожджык не спужаў! Спойлер: вялікі таксама не змог разагнаць гараджан па дамах J). Між тым, праграма святкавання 527-год­дзя Высокага толькі распачыналася…

Урачыстае адкрыццё Дня горада правялі сябры Высокага Ірына Вярэніч і Дзміт­рый Свірэпа, а ўдзель­нічалі ў ім аб’яднанне “Палаў­чан­ка” з Пагранічнага СДК, народны вакальны гурт “Гар­мо­нія” раённага Дома культуры і праваслаўная музычная сту­дыя “Радасць мая”, створаная пры прыходзе храма ў Высокім. Юнакі і дзяў­ча­ты вы­каналі песню Луі Армст­ронга «Let My People Go», якая нясе ў сабе біблейскі сэнс, пра што ведаюць нямногія.
З віншаваннямі да гасцей у гэты дзень звяр­нуліся старшыня раённага Са­вета дэпу­татаў Ірына Ніге­рыш, нас­таяцель названай вышэй царк­вы, айцец Анатолій Медз­вя­дзюк і старшыня гарвы­кан­­кама Аляксандр Рагальчук.
З рук апошняга падарункі ат­ры­малі галоўная медсяст­ра мясцовай бальніцы Галіна Пашкевіч; самая пажылая вы­­­сакаўчанка – 96-гадовая Ні­на Сцяпанаўна Франчук; ся­м’я Андрэя і Кацярыны Паш­ке­­віч, у якой 28 ліпеня нара­дзіўся сынок; Аляксей і Кацярына Зялёнка, што ў той жа дзень сталі сям’ёй, а так­са­ма Міхаіл і Наталля Ма­ну­і­лавы, у якіх сёння шасцёра дзетак.

У чароўную цыркавую каз­ку “Магія цудаў” перанеслі гледачоў артысты з Гомеля, а ўзорны ансамбль эстраднага танца “Непаседы” з Расны парадаваў шыкоўнай юбі­лей­най праграмай “Там, дзе маё сэрца”, прымеркаванай да свайго 25-годдзя. Мяне асаб­ліва ўразіў нумар, прысвечаны тэме Вялікай Айчыннай вайны, і ў іншых гледачоў ён вы­клікаў падобныя эмоцыі (мно­гія нават плакалі).
На свабодным пасля футбольных баталій стадыёне тым часам рыхтаваліся да паказальных выступленняў мясцовыя ратавальнікі, якія і шыну патушылі па-май­с­тэрс­ку, і “дождж” для дзятвы ар­ганізавалі, і шмат яшчэ чаго цікавага паказалі.
А наступным госцем Высокага ў той дзень стаў Вячас­лаў Харанека, легенда гіра­вога спорту, шматразовы чэм­піён і рэкардсмен Кнігі рэ­кордаў Гінэса, уладальнік самага доўгага 2-сутачнага сі­лавога рэкорда ў свеце. Яго майстар-клас сабраў ля сцэны нямала аматараў здаровага ладу жыцця. Прычым тром з іх выпаў гонар паспабор­ні­чаць у жыме гіры, у выніку чаго сімвалічным кубкам Высокага быў узнагароджаны за перамогу Уладзіслаў Чумічаў з Доўбізна. А яшчэ асобным медалём ад чэмпіёна ўзнага­ро­джаны дырэктар мясцовага ГДК Алег Грыпічук, без якога не было б сёлета ў выса­каў­чан такога вялікага свята.

А восьмай вечара, калі ўспа­мінаў пра лівень, што абры­нуўся на Высокае, амаль не засталося следу, на сцэну вый­шлі артысты беларускага дзяр­жаўнага ансамбля “Песняры”. Падрыхтоўка да іх выступ­лення заняла даволі шмат ча­су, бо артысты спявалі ўжы­вую. У гэты вечар прагучалі не толькі ўсім добра вядомыя песні з рэпертуару калектыва (напрыклад, «Завушніцы»), але і навінкі, якія напісаны спецыяльна для новага альбома.
Адметным момантам вы­ступ­лення музыкантаў стала прэм’­ернае выкананне гімна СААТ “Белавежскія сыры”, пад­час якога перад сцэнай са­бра­лі­ся супрацоўнікі прадпрыемства з паветранымі ша­ры­ка­мі, а пасля ў неба вы­ст­раліла бліскучым канфеці спе­цыяль­ная машына. Гэта было вель­мі прыгожа! (Дарэчы, перад канцэртам “Песняры” на­ве­да­лі СААТ і былі шчыра ўра­жаны ўбачаным там, а таксама смакам выдатных вы­сокаўс­кіх сыроў).

“Музыка іх звязала”. Такую назву насіла наступная канцэртная праграма, падчас якой артысты Высокаўскага ГДК і госці з іншых мясцін спявалі выключна ў складзе дуэтаў. А потым сцэну аддалі “Доб­рым сябрам” з Мартынюкоў. Гэты клуб аматараў песні на­зваў сваё выступленне “Пада­рунак сябрам!”.
Завяршэннем свята стала канцэртная праграма “Каханне не забіваюць” беларускай спявачкі Алены Грышанавай, удзельніцы “Песні года” і музычных конкурсаў “Еўра­бачанне”, “Тэлепартацыя”, “За­латое вуха” і “Сярэбраны грамафон”. А пасля феерверка распачалася танцавальная ноч для моладзі.
Што тут яшчэ дадаць? Са святам, Высокае!
Настасся НАРЭЙКА.
Фота Ганны ПАЦЯЙЧУК.