Сенатар у Высокім

Шостага красавіка ляснічы Высокаўскага лясніцтва Уладзімір Жалнерчык ласкава прадаставіў свой кабінет члену
Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь Аляксандру Карпіцкаму, які правёў тут двухгадзінныя асабісты прыём грамадзян і “прамую тэлефонную лінію”.

Першымі па дапамогу да сенатара ў гэты дзень асабіста звярнуліся дзве жыхаркі Высокага, якіх хвалююць, па-пер­шае, стан дарогі па вуліцы Свярдлова ў самым заходнім горадзе Беларусі (яна даўно патрабуе асфальтавання), а па-другое, сённяшняе нязручнае (на думку заяўнікаў) месцазнаходжанне рынка, дзе гандлююць сельгаспрадукцыяй.
Узнікненне першай праблемы старшыня Высокаўскага гарвыканкама Аляксандр Рагальчук, які прысутнічаў на прыёме, патлумачыў тым, што да абласных “Дажынак” 2018-га названую вышэй вуліцу ўжо планавалася давесці да ладу на сродкі, выдзеленыя Еўра­саю­зам у межах праграмы транс­гранічнага супрацоўніцтва Польшчы, Беларусі і Украіны, але з-за сур’ёзных праблем, што ўзніклі з польскага боку, фінансаванне было адменена.
Што ж датычыцца рынка, то сёння з тыльнага боку фір­мен­нага магазіна ААТ “Белавеж­скі” ўстаноўлены навес. Карыстацца ім высакаўчане не згаджаюцца, матывуючы тым, што гандлёвыя месцы размешчаны нязручна: каб іх знайсці, трэба завярнуць за вугал. Жанчыны прапанавалі даць дазвол прадаваць ураджай з прыся­дзібных участкаў ля коліш­ня­га магазіна “Сунічка” (цяпер тут “Табакерка”), але гэта таксама не варыянт. У буднія дні яшчэ магчыма, калі гандляроў не так шмат, а вось як прыходзяць выхадныя… Прыязджаюць са сваім таварам людзі з іншых мясцін, паркуюць аўто ля аптэ­кі насупраць і іншым вадзіце­лям няма куды падзець сваіх “жалезных коней”.
Аляксандр Рагальчук прапа­ноўвае яшчэ адзін варыянт вырашэння праблемы: пляцоў­ку за гарадскім Домам культуры. Але і яна гараджанам не даспадобы.
Абодва пытанні заяўніц сенатар узяў на заметку, а месцы для размяшчэння рынка, з-за якіх узнікла спрэчка, абышоў сам, каб зарыентавацца на мясцо­васці і зрабіць уласныя высновы.
Ледзь толькі за жанчынамі, што завіталі на прыём, зачы­ніліся дзверы, зазвінеў тэлефон. 72-гадовы жыхар вёскі Бучамля 3, што пражывае цяпер на тэрыторыі школы-інтэрна­та, папрасіў Аляксандра Кар­піцкага аб дапамозе ў пратэ­заванні ног, ампуціраваных вышэй калена, у чым грамадзя­ні­ну было адмоўлена ў Мінску. Сенатар паабяцаў заяўніку звязацца з адпаведнымі спецыя­лістамі, ад якіх будзе залежыць вырашэнне агучанага пытання, і папрасіў мужчыну выслаць па пошце (калі гэта зручна і магчыма) копіі медыцынскіх да­ку­ментаў, якія могуць спат­рэ­біцца.
Наступны званок сенатару быў ад высакаўчанкі, якую хва­ляваў будынак былой Вярхо­віцкай туббальніцы, які цяпер (пасля яе закрыцця) пустуе. Жанчына прапанавала размяс­ціць у ім ложкі сестрынскага догляду, што знаходзяцца цяпер на другім паверсе Высо­каўскай гарадской бальніцы. Аляксандр Сяргеевіч запэўніў грамадзянку ў тым, што яе меркаванне будзе ўлічана падчас вырашэння далейшага лёсу гэтага пустуючага будынка.

Дарэчы, прыезд сенатара ў Высокае быў нездарма прызначаны на шосты дзень кра­савіка. Такім чынам ён імкнуў­ся зрабіць свой унёсак у правядзенне рэспубліканскай ак­цыі “Тыдзень лесу”. Чым кожны з нас можа дапамагчы “зялёным лёгкім” Беларусі? Ды прос­та хаця б адным пасаджаным дрэвам. Менавіта такая думка і натхніла Аляксандра Сярге­е­віча выправіцца на дзялянку, што належыць Высокаўскаму лясніцтву, узяць у рукі рыд­лёў­ку і пасадзіць некалькі дзя­сят­каў маленькіх сосенак.
Разам з сенатарам у гэты дзень добра папрацавалі навучэнцы, педагогі і майстры мясцовага сельскагаспадарчага каледжа. А новыя дрэўцы абавязкова прыжывуцца!
І моладзь, што вучыцца ў ДСПТК, і дарослыя ахвотна ска­рысталі магчымасць распытаць паважанага госця, абазнанага ў пытаннях захавання здароўя. Так, яны цікавіліся тым, ці варта сёння вакцы­ні­равацца ад каронавірусу (адказ упэўнены і адзіны – варта!) і калі гэта рабіць у выпадку ўжо перанесенай раней хваробы, а таксама тым, як сам сенатар лечыцца ад хвароб: на­роднымі метадамі ці лека­мі… Аляксандр Сяргеевіч па­дзя­ліў­ся ўласным вопытам наконт спажывання аднаго з лепшых сродкаў умацавання іму­ні­тэту – часнаку, і іншымі сакрэтамі моцнага здароўя і даўгалецця.
Асобныя слухачы аддалі перавагу таму, каб пагутарыць з парламентарыем асабіста, адзін на адзін.
“Зносіны з моладдзю па­він­на быць нефармальнымі, неабходна зацікаўліваць дзяцей, захапляць размовай. Такія ак­цыі, як сённяшняя, дапамагаюць наладзіць неабходны дыялог, даць зразумець падрастаючаму пакаленню, што яно заўсёды будзе пачутае і зразуметае прадстаўнікамі любой галіны ўлады”, – падвёў вынік акцыі Аляксандр Карпіцкі.

Між тым, знаёмства з прад­стаўнікамі каледжа для Аляк­сандра Карпіцкага на гэтым не скончылася. Далей ён накіра­ваўся ў саму ўстанову адука­цыі, дзе перш-наперш уручыў падарункі аднаму з перамож­цаў конкурсу сачыненняў “Ка­лі б я быў сенатарам” Мі­хаі­лу Сагалю, навучэнцу групы М66 ДСПТК (з яго работай чытачы раёнкі маглі пазнаё­міцца ў мінулым нумары).

А потым педагогі, што пры­сутнічалі ў бібліятэцы каледжа, паслухалі аповед сенатара пра сітуацыю з карона­ві­русам на Брэстчыне, трэцюю хвалю, меры, якія неабходна прыняць, каб захаваць сваё здароўе (маскі, сацыяльная дыстанцыя, праветрыванне па­мяшканняў…), а таксама пра тое, як працуе сёння абласная клінічная бальніца, галоўным урачом якой з’яўляецца Аляк­сандр Сяргеевіч.
Акрамя таго, падчас гутар­кі з педагогамі сенатар зноў асобна спыніўся на неабход­насці звярнуць асаблівую ўва­гу на выхаванне падрастаючага пакалення, закрануў пытан­ні маладзёжнай палітыкі, агучаныя на шостым Усебела­рус­кім народным сходзе, адзна­чыў працу калектыву каледжа, навучэнцы якога прынялі актыўны ўдзел у конкурсе “Ка­лі б я быў сенатарам”.
І ўвогуле ўсе пытанні, што прагучалі падчас сустрэчы, не засталіся без адказаў.

Настасся НАРЭЙКА
Фота аўтара