Высокое

Непросто Мария

By vla1941 / 19 мая 2012
Апошнім часам усё часцей можна назіраць за такой тэндэнцыяй: жанчыны становяцца на чале арганізацый, адкрытых таварыстваў, гаспадарак, нават займаюць месцы ў парламенце. Заінтрыгавала? Не, гаворка пойдзе не аб дырэктары-жанчыне, і нават не аб яе намесніку. Аповяд – пра жанчыну-брыгадзіра, у падначаленні якой знаходзяцца шэсць чалавек.
Марыя Кавалевіч працуе брыгадзірам паляводчай брыгады ў СВК “Стаўскі” ўжо амаль трыццаць гадоў. За гэты час тут быў заняты не адзін дзясятак працаўнікоў. І кожны з іх з розным характарам і лёсам. Але з усімі Марыя Мікалаеўна заўсёды знаходзіць агульную мову і паразуменне.
Нарадзілася Марыя Кавалевіч у Іванаўскім раёне нашай вобласці. Пасля заканчэння сярэдняй школы паступіла ў Лужаснянскі сельскагаспадарчы тэхнікум, што на Віцебшчыне. На апошнім курсе дзяўчына выйшла замуж за хлопца са сваёй радзімы. Ён на той час працаваў вадзіцелем у Іванаве. Калі ў 1979-м на руках быў дыплом спецыяліста, з накіраваннем і рэкамендацыямі прыехала ў Брэсцкі аблвыканкам, адкуль – у Камянецкі райвыканкам. Ужо тут ёй прызначылі апошні пункт прыпынку – калгас імя Свярдлова. Тады яна яшчэ не ведала, што застанецца ў гэтых мясцінах назаўжды. Адразу ў гаспадарцы прызначылі на пасаду агранома-насеннявода. А праз некалькі гадоў узначаліла паляводчую брыгаду.
З таго часу Марыю Мікалаеўну і яе падначаленых можна ўбачыць і ў полі, і на ферме. Апошнім часам брыгада працавала на пасадцы бульбы, унясенні мінеральных угнаенняў, уборцы траншэі для будучага сенажу…
У Марыі Кавалевіч ёсць два дарослыя сыны. Яны – яе гонар і апора. Абодва скончылі вышэйшыя навучальныя ўстановы. Жывуць і працуюць побач: старэйшы – на пагранзаставе прапаршчыкам, а малодшы – у ахове на газасховішчы. Яны падаравалі любімай матулі траіх унукаў.
Як зазначыла Марыя Кавалевіч, яна – чалавек-аптыміст, на ўсё глядзіць толькі з пазітыўнага боку. Лічыць, што калі чалавеку цяжка (няважна, якая ўзнікла сітуацыя), то, галоўнае, правільна перажыць гэта, разумна, нікога не крыўдзячы…
Хоць у Марыі Мікалаеўны працы ў кааператыве хапае і зімой, і летам, але ўсё ж такі для любімых спраў час знаходзіцца заўсёды. Зімой – гэта вязанне, а ўвесь астатні час – кветкі. Іх у яе вельмі многа, розных колераў і адценняў.
Кажуць, што жанчына – гэта слабая палова чалавецтва. Але калі паглядзець, колькі за дзень яна зробіць спраў, то нават думаць пра гэта сорамна, не тое, што гаварыць.

Наталля ГРЫЦУК

Фота Міколы ШУМА

Это может быть интересно:

Добавить комментарий