Медыкі ў дэфіцыце?..

У Камянецкую цэнтральную раённую бальніцу прыйшлі працаваць 50 маладых спецыялістаў

Большая частка гэтых праблем вырашана, дзякуючы актыўнай рабоце адміністрацыі бальніцы. У межах калектыўнага дагавора ва ўстанове аховы здароўя былі распрацаваны даплаты ў 20 працэнтаў  да аклада паводле кантракта  для маладых спецыялістаў. З фонду матэрыяльнай дапамогі выплачаны сродкі на першаснае бытавое ўладкаванне ў памеры чатырох базавых велічынь. Пастараліся вырашыць і жыллёвае пытанне. Кагосьці ўдалося ўладкаваць у інтэрнат, хтосьці здымае жыллё самастойна. У такіх выпадках прадугледжана кампенсацыя ў 200 тысяч рублёў штомесяц. Кіраўніцтва бальніцы добра ведае: для таго, каб ліквідаваць дэфіцыт медыцынскіх кадраў, неабходна стварыць спецыялістам спрыяльная ўмовы.

Любоў Канстанцінаўна Багдановіч, загадчыца дзіцячага аддзялення, старшыня прафсаюзнага камітэта Камянецкай ЦРБ расказвае:

– Наша бальніца актыўна прыцягвае маладыя кадры. Былі арганізаваны сустрэчы са студэнтамі Пінскага і Брэсцкага медыцынскіх каледжаў, мы знаёмілі іх з нашай бальніцай як з месцам магчымай працы, з перспектывамі. Таксама ва ўсе каледжы краіны былі высланы заяўкі-запрашэнні на работу. Для тых, хто выказаў жаданне працаваць у нас, высылалі гарантыйныя лісты. У выніку да нас прыйшло больш маладых спецыялістаў, чым у іншыя раённыя бальніцы. Мы нават не чакалі, што столькі медыкаў “даедзе” да месца працы.

З першага жніўня маладыя ўрачы, фельчары і медсёстры афіцыйна прыступілі да сваіх абавязкаў. Некалькі чалавек (у сувязі з недахопам кадраў) нават пачалі сваю працу раней. Некаторыя скончылі курсы памочніка ўрача агульнай практыкі. Маладыя спецыялісты прыйшлі з добрым узроўнем падрыхтоўкі, яны любяць сваю працу, выходзяць у падвойныя змены, каб быць ў курсе спраў бальніцы, замацаваць веды, якія ім далі навучальныя ўстановы. Старэйшы персанал актыўна аказвае дапамогу і падтрымку, бо памылка ў медыцыне можа каштаваць вельмі дорага.

Галоўнае, на што мы зрабілі акцэнт для прыцягнення моладзі, – гэта добрыя ўмовы і перспектывы. Плануецца паступленне сучаснай дыягнастычнай і лячэбнай апаратуры, што адкрывае новыя магчымасці для развіцця і росту. У канцы жніўня будзе ўсталяваны новы рэнтгенаўскі апарат, закупляецца сучаснае абсталяванне ў хірургічнае аддзяленне, плануем набыць апаратуру для ультрагукавой дыягностыкі.

Тут асабліва рады, калі да іх едуць працаваць сямейныя пары. У гэтым годзе прыбыла маладая сям’я са Столінскага раёна – Дзмітрый і Ганна Перагуды – рэнтгенолаг і ўрач-лабарант.

Для маладога персаналу правялі сход, расказалі аб аддзяленнях бальніцы і фарміраванні графіка працы, працоўным дагаворы, былі асветлены пытанні, якія тычацца льгот, прэмій, матэрыяльных дапамог. Прафкам плануе набыць абанементы ў спартыўную залу, купіць валейбольную форму, у кастрычніку будзе арганізавана турыстычная паездка ў Львоў…

З першых вуснаў

Дзмітрый Перагуд:

– Стаць урачом, лячыць людзей – гэта мара дзяцінства. Разам з жонкай скончылі Гомельскі медыцынскі ўніверсітэт і вось прыехалі ў Каменец. Пачалі працаваць ў паліклініцы. Работы вельмі многа, але пакуль ні аб чым не шкадуем. Пазнаёміліся мы напрыканцы першага курса, сталі сябраваць, а потым ужо не захацелі разлучацца. Асноўнае пытанне, якое стаіць зараз перад намі, – гэта жыллё. Але спадзяёмся, што ўсё вырашыцца.

Ілья Гросу, ўрач-хірург:

– Скончыў Віцебскі медыцынскі ўніверсітэт, а затым – інтэрнатуру, трапіў па размеркаванні ў Камянецкую раённую бальніцу. Сам я родам з Брэста. У медыцыну пайшоў таму, што гэта цікавая і адказная праца. Галоўнае, лічу, – знайсці патрэбнае рашэнне ў цяжкі момант. Работы ў бальніцы нямала. Акрамя асноўнага графіка, ў нас дзяжурствы – шэсць па бальніцы і шэсць ургентныя – гэта калі ты знаходзішся дома, але цябе ў любы момант могуць выклікаць на працу. Да Каменца паступова прывыкаю, а ў вольны ад дзяжурстваў і працы час іду на стадыён…

Кацярына Бруцкая, дзяжурная медсястра тэрапеўтычнага аддзялення:

– Прыйшла на працу пасля Пінскага медыцынскага каледжа, паводле гарантыйнага ліста. Хачу вучыцца далей і стаць лекарам-рэабілітолагам. Работа вельмі падабаецца, як і калектыў. Для мяне галоўнае – своечасова аказаць кваліфікаваную дапамогу.

Зоя Міхайлаўна, пацыентка тэрапеўтычнага аддзялення:

– У калектыве бальніцы шмат маладых спецыялістаў. Усе яны ўважлівыя, адказныя. Сама я з Брэста, але ў Каменцы – бацькоўскі дом. Так здарылася, што трапіла ў раённую бальніцу, дзе медпаслугі аказваюць нічым не горш, чым у Брэсце. Сярод такіх маладых урачоў адчуваеш і сябе маладзей, мне нават здаецца, што імунітэт павышаецца. Усе яны шчыра і з разуменнем ставяцца да хворых. Хай бы ж і для іх Каменец стаў родным.

Дар’я  ДЗЯМЯНКА.

Фота аўтара.